Η επίγεια βαριεστιμάρα χειραγωγεί τις ψυχικά ευάλωτες ψυχές που, μοιραία, βρίσκονται σε άγρα εναλλακτικών λύσεων διαφυγής από την καθημερινή φθορά. Αναζητούν απεγνωσμένα ένα παράθυρο στο υποσυνείδητο με την ελπίδα αυτό που θα βρουν εκεί να είναι πιο καθαρό και περισσότερο ελπιδοφόρο από την καθόλου γοητευτική καθημερινότητα.
Οι αδρανείς εγκέφαλοι και ψυχές επαν-ενεργοποιούνται και η αναζήτηση ξεκινά με σημείο εκκίνησης τη μη-ζωή όπου βρισκόμαστε σήμερα. Αλλά η ζωή, το σημείο όπου θέλουν να φτάσουν, πού βρίσκεται άραγε;
Ως ψυχικά ευάλωτη ψυχή, στρέφω τη συνείδησή μου στον ουρανό και αναρωτιέμαι: Τα όνειρα θα μπορούσαν άραγε να είναι το παράθυρο στο υποσυνείδητο που αναζητώ;
Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, αν το υποσυνείδητο είναι το παράθυρο στα όνειρα, τότε το πράγμα περιπλέκεται…
Οι αδρανείς εγκέφαλοι και ψυχές επαν-ενεργοποιούνται και η αναζήτηση ξεκινά με σημείο εκκίνησης τη μη-ζωή όπου βρισκόμαστε σήμερα. Αλλά η ζωή, το σημείο όπου θέλουν να φτάσουν, πού βρίσκεται άραγε;
Ως ψυχικά ευάλωτη ψυχή, στρέφω τη συνείδησή μου στον ουρανό και αναρωτιέμαι: Τα όνειρα θα μπορούσαν άραγε να είναι το παράθυρο στο υποσυνείδητο που αναζητώ;
Αν όμως συμβαίνει το αντίθετο, αν το υποσυνείδητο είναι το παράθυρο στα όνειρα, τότε το πράγμα περιπλέκεται…

2 σχόλια:
Μ' αρέσει που στο κείμενο αυτό μιλάς για ζωή και μη-ζωή, αλλά τουμπεκί για το Θάνατο.
Πηνελόπη
Δεν υπεκφεύγω Πηνελόπη, έχω πλειστάκις αναφερθεί στο θέμα και σύντομα θα επανέλθω.
Κωνσταντίνος
Δημοσίευση σχολίου