Χωρίς να το καταλάβω...

Χωρίς να το καταλάβω έχασα πολύτιμο χρόνο ζώντας την ζωή ενός άλλου που τον θαύμαζα αλλά δεν τον εκτιμούσα, ίσως και καθόλου.

- Χειροκροτώντας επιτυχίες που τελικά εξαφανίστηκαν σαν το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού ακριβού εμφιαλωμένου νερού που χύνεται στον ωκεανό.

- Δακρύζοντας για χίμαιρες που την επόμενη μέρα δεν ήταν παρά ενοχλητικές αναμνήσεις που τορπίλιζαν την ηρεμία της ψυχής και μου δημιουργούσαν δικαιολογημένες τύψεις.

- Παλεύοντας για διακρίσεις και βραβεία που τώρα πλέον τα έχω καταχωνιάσει στα πιο σκοτεινά συρτάρια του γραφείου μου.

- Αγωνιζόμενος σθεναρά να χορτάσω μια αναίτια και άχρηστη συναισθηματική πείνα, χωρίς να ευχαριστηθώ το γεύμα αλλά ούτε να νοιώσω έστω και για μια στιγμή χορτασμένος.

Αλλά μ’ αυτά και μ’ αυτά, κέρδισα τελικά την ψυχή μου. Ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται, ακόμη κι αν αντιλαμβάνομαι ότι αυτός ο αγώνας είναι ατελεύτητος και η κατάληξή του παραμένει αβέβαια.