Παρενέργειες

Γύρω μας ανέμελες ψυχές χασκογελάνε και κάπου-κάπου σταματούν και ρωτάνε τους περαστικούς «από πού πάνε για τον παράδεισο;». Κι εμείς κουνάμε ειρωνικά το κεφάλι μας και σκεφτόμαστε ότι μάλλον τα νεύρα τους δεν άντεξαν την πίεση και έγιναν κομμάτια. Και συνεχίζουμε την πορεία, ενίοτε παραπονούμενοι για τα κακώς κείμενα της ζωής μας αλλά συνήθως οικτίροντας όσους εκδηλώνονται γι’ αυτά με τρόπους που θεωρούμε παιδαριώδεις.
Την ίδια στιγμή, εμείς οι ίδιοι καταπιέζουμε αφόρητα τις εσωτερικές μας φωνές με φρούδες ψευδαισθήσεις ευεξίας και (παρα;)φαρμακευτικά σκευάσματα που καταπραΰνουν τον πόνο και αποκοιμίζουν την αγωνία. Είναι όμως αναπότρεπτο ότι σύντομα θα εμφανιστούν οι παρενέργειές τους. Φοβάμαι μάλιστα, κρίνοντας από αυτά που βλέπω γύρω μου, ότι αυτή η στιγμή έχει ήδη φτάσει και ήδη οι παρενέργειες είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού:
· οξεία διαταραχή της συναισθηματικής νοημοσύνης που διαχύεται με τεράστια κύματα σκληρότητας που πνίγουν ό,τι συναντήσουν στο πέρασμά τους
· πνευματική δυσλειτουργία με νευρικές αγκυλώσεις που επεκτείνονται σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της καθημερινής ζωής
· έντονο συναίσθημα ενοχής απέναντι στους οικείους μας επειδή την κρίσιμη στιγμή δεν πράξαμε επ’ ωφελεία μας (και τους) το ηθικά ανήθικο όπως επέτασσε ο κοινούς νους και όπως -ανερυθρίαστα- ανέμενε από εμάς ο κοινωνικός μας περίγυρος
· πρώιμο στάδιο εγκατάλειψης του ενδιαφέροντος για τη ζωή, σίγουρα των άλλων και σε ανησυχητικό βαθμό, και τη δική μας που βαίνει αυξανόμενο!
· συναισθηματική ανορεξία

Κι εμείς τι κάνουμε; Μένουμε ακίνητοι και σιωπηλοί μπροστά στις απρόβλεπτες συνέπειες από τις εντελώς προβλέψιμες συμπεριφορές που προδιαγράφονται μπροστά μας.