Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Αργά το βράδυ, χωρίς να το περιμένει, ακούμπησε την Αλήθεια

Σιωπή και πνευματική στάση. Όχι από ηττοπάθεια ή ανασφάλεια, αλλά από ανάγκη για ήσυχη παρατήρηση, ενδοσκόπηση χωρίς στροβιλισμούς και πνευματική αναζήτηση που ποτέ δεν μπορεί να γνωρίζει πού θα καταλήξει. Προπτωτικές, μεταπτωτικές και εσχατολογικές αγωνίες πολτοποιούνται αρμονικά χωρίς να συνωστίζονται για να οδηγήσουν αβίαστα το νου στην επαναφορά της απάντησης, μιας μνήμης γνωστής που κοιμόταν εντός του από τα αρχαία χρόνια.
Και μετά, έχοντας επίγνωση των ανθρώπινων ορίων του, ανοίγει τη παλάμη και απελευθερώνει την Αλήθεια, την αφήνει να χαθεί για να επανακτήσει η ζωή του το νόημα της αβεβαιότητας.

ΥΓ. Του συνέβη ανύποπτα, χωρίς να έχει προηγηθεί ούτε αλκοολούχα μέθεξη ούτε οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσε να εκλάβει ως σήμα για την εμφάνιση της Αλήθειας. Βέβαια ο κίνδυνος να τον περάσουν για αλλοπαρμένο μετά από ένα τέτοιο κείμενο, είναι υπαρκτός…

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωχ αμάν, αυτό ήταν φευγάτο και δύσκολο! Αλλά νομίζω οτι καταλαβαίνω.
Νώντας

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το κείμενο θυμίζει την εισαγωγή από το βιβλίο σου 8 ΣΗΜΑΔΙΑ, εγώ τουλάχιστον αυτό νομίζω.
Πάντως συμφωνώ με την Έφη, φευγάτο είναι το κείμενο. Αλλά κι εσύ φευγάτος είσαι.
Νώντας