Στην αγκαλιά του Μορφέα: παραπάνω από ένας απλός ύπνος

Ο Μορφέας τον αγκάλιασε και τον κράτησε στην αγκαλιά του όλο το βράδυ. Αντάλλαξαν μυστικά, γλυκά όνειρα που εξελίχτηκαν σε εφιάλτες και πονεμένες ιστορίες της καθημερινότητας. Ο Μορφέας άντεξε το ανυπόφορο παραλήρημά του, εξάλλου στην ελληνική μυθολογία (Βικιπαίδεια) ήταν ένας από τους χίλιους γιους του `Υπνου ή ένας από τους αδελφούς του, επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων και ενδεχομένως με αυτόν τον τρόπο να κέρδιζε την εμπιστοσύνη τους και να γιάτρευε τις αγωνίες τους. Στις απεικονίσεις μάλιστα παριστάνεται με φτερούγες, που ήταν τόσο δυνατές και ανθεκτικές ώστε μπορούσαν να τον μεταφέρουν στα πέρατα της Γης.

Τα λόγια του Μορφέα τον βοήθησαν να ανταπεξέλθει στη συναισθηματική επιβάρυνση της τελευταίας περιόδου: είχε τόση ανάγκη να αισθανθεί ότι κάποιος (έστω και όχι ακριβώς άνθρωπος) τον άκουγε με ενδιαφέρον και νοιαζόταν για τα οδυνηρά προβλήματά του που τον έπνιγαν. Έβλεπε το πρόσωπο του Μορφέα να σκοτεινιάζει και τις φτερούγες του να βαραίνουν, αλλά ποτέ δεν του πέρασε από το μυαλό ότι τον επιβάρυνε συναισθηματικά.

Το πρωί τον βρήκαν νεκρό… το Μορφέα!