Αποχαιρετισμός στο θλιβερό άνθρωπο της διπλανής πόρτας

Ώστε έτσι λοιπόν… έγινες ένας αμετανόητος υπέρμαχος αυτών που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Μήπως σε αυτήν την ομάδα αναγνωρίζεις τον αυριανό εαυτό σου; Τρέφεις μέσα σου την ελπίδα για μια αναγεννητική ολική καταστροφή που θα σε απελευθερώσει από τις αγκυλώσεις σου και θα απελευθερώσει το βήμα σου που σέρνει όλο το συρφετό από τις σκοτεινές γνωριμίες που σημάδεψαν τη ζωή σου;

Ήπιων τόνων αλλά σκληρών διαθέσεων, η διαίσθησή σου συναντά στο δρόμο της εφιαλτικές αναστολές που σε κρατάνε βιδωμένο στη γη. Γυμνή από ελπίδες η ζωή σου, κυριευμένη από ανέλπιδο μίσος. Μουτρωμένος, τριγυρνάς σιγομουρμουρίζοντας ακατάληπτες κατάρες: η μεμψιμοιρία δεν μπορεί να διορθώσει τα πράγματα, αλλά μπορεί να σε βοηθήσει να απολαμβάνεις τη μιζέρια σου.

Η αύρα σου (μα, ναι! Την διέκρινα καθαρά την πρώτη φορά που σε είχα δει…) ξεθώριασε, έγινε πλέον σαύρα.

Με συγχωρείς, δε θα σε ακολουθήσω στη συναισθηματική ακληρία σου, συνέχισε χωρίς εμένα, εγώ θα στρίψω στο πρώτο στενό και θα εξαφανιστώ.