Η Ποίηση λυτρώνει: κοιτώντας τους ποιητές με τρυφερή αμηχανία

·       

 * Καταρχάς μετά τη συζήτηση που είχα με τον Ντίνο Σιώτη για τον θρόνο του ποιητή όπως εμφανίζεται στο εξώφυλλο του Poetix που φιλοξενεί ποιήματά μου, νοιώθω οτι αυτός ο θρόνος είναι περήφανος μεν, αλλά σίγουρα ασταθής αφού στηρίζεται σε ξυλοπόδαρα!

· 

 * Αμέσως μετά, φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια του καλού μου φίλου Νίκου Δήμου (που έχει γράψει και ποίηση!): η ένταση της ποίησης είναι παιδί της μοναξιάς!

Ευτυχώς, δεν είμαι ποιητής! Απλώς αποτυπώνω σε ποιήματα φευγαλέες ιδέες μου  που κινδυνεύουν να αποδράσουν. Μου είναι πιο εύκολο αυτό...

Σέβομαι τα μάλα τον κόσμο σας, αλλά επιτρέψτε μου να σας κοιτάζω με τρυφερή αμηχανία...

Επιτροπή

Εξετάστηκε σχολαστικά

αλλά δεν εκρίθη

            επαρκώς νεκρός.

Κυλούν ακόμα μέσα του

άσβεστες ελπίδες.

Πρέπει να ξαναπεράσει

από δευτεροβάθμιο επιτροπή.

Οι Μέρες της Ποίησης

Δεν είναι καλή μέρα η Δευτέρα

            για να γράψεις ποίηση.

Ούτε λόγος για Τρίτη ή Τετάρτη.

Για Πέμπτη

            δεν το συζητάω.

Η Παρασκευή

            δεν ενδείκνυται.

Δεν τρέφω εκτίμηση για τους ποιητές

            του Σαββατοκύριακου.

Τις υπόλοιπες όμως μέρες

            πεδίον δόξης λαμπρόν

απλώνεται εμπρός σας.

            Ω ποιητές!