Περιμένοντας τις επόμενες στροφές

Αυτήν την εποχή, λαμβάνω περίεργα αντικρουόμενα μηνύματα από φίλους και γνωστούς. Κομμάτια ενός παζλ από πιεστικά γεγονότα που, κατά παράξενο τρόπο, όταν τα συνθέσεις σε οδηγούν σε μια συνολική πανέμορφη εικόνα που την κοιτάς και την καναξοιτάς με απορία. Δεν μπορώ να καταλάβω ποιός ξύπνησε τα όνειρα και τα άφησε ελεύθερα να στριφογυρνάνε ανάμεσα στα πόδια μου. Το απορημένη μου ύφος όταν τα κοιτώ, καθόλου δεν τα αποθαρρύνει. Αυτά βλέπει το φθινόπωρο, η αγαπημένη μου εποχή, και διεκδικεί -εν μέσω ενός καλοκαιριού με καύσωνα- την επανεμφάνισή του. Με ανεξήγητα θετική διάθεση που δε βασίζεται στη λογική, εξετάζω όλα τα ανοιχτά μέτωπα και περιμένω τις επόμενες στροφές για να κάνω τις κινήσεις μου. Ατενίζω χωρίς μελό διάθεση τον ουρανό και μου κάνει εντύπωση πόσο θεραπευτικά γαλάζιος είναι στη μαυρίλα της εποχής. Δεν χρειάζομαι τη σιωπηλή αιωνιότητα για να είμαι ευτυχής, οι φωνακλάδικες στιγμές του σήμερα, μου αρκούν.