Πέμπτη 3 Μαρτίου 2016

Η ευτυχία στη ζωή



Αφορμή για το παρακάτω κείμενο, μου έδωσαν κάποιες παλαιότερες χειρόγραφες σκέψεις που τους είχα δώσει τον τίτλο «πολυτονικά ορνιθοσκαλίσματα» για κάποπιον λόγο που δεν ενθυμούμαι πλέον: τις είχα καταγράψει χειρόγραφα στο αγαπημένο ημερολόγιό μου των Beatles, με την αγαπημένη μου πέννα Sheaffer και μάλιστα με το γαλάζιο χρώμα Peacocκ Blue που χρησιμοποιώ από έφηβος. Αυτό, μου αρκεί για να θεωρήσω ότι ακόμη κι αν δεν αποτελούν απαράβατη στάση ζωής, πάντως είναι σκέψεις που έχουν ακόμη αξία για εμένα.

Αρνούμαι να βυθιστώ στην αθάνατη κατάθλιψη που μου φαίνεται αδικαιολόγητη για μια χώρα που είναι λουσμένη στην ήλιο. Με ενοχλεί μια κοινωνία που, εφ’ όρου ζωής την απασχολεί ο θάνατος, που αρνείται να αποδεχθεί σαν αναπότρεπτα οριστικό το “ποτέ πια”. Ούτε αντέχω την αισιοδοξία που επικοινωνείται εμφαντικά ως θετική στάση ζωής...αισθάνομαι οτι αν υπήρχε μουσικό χαλί σε αυτό το χάλι, σίγουρα θα ήταν Modern Talking (Brother Louie Louie Louie Louie Louie και ούτω καθεξής...). 
 
Η ευτυχία στη ζωή είναι ένα αληθινό γεγονός που απαιτεί αγώνα για να κερδηθεί, δυστυχώς όμως δεν “κλειδώνει”. Όλοι μπορούμε να τη νοιώσουμε να κυλά μέσα μας, ανύποπτα ίσως, αλλά όχι συνεχώς: το βίωμά της όμως, δε μπορεί να εδράζει μόνο σε λιβάδια γεμάτα λουλούδια όλο τον χρόνο, ακόμα και τον χειμώνα, αλλά και σε στιγμές μοναξιάς και πόνου. Άλλωστε, η  μοναξιά δεν είναι αντίπαλος της ευτυχίας, η μελαγχολία όμως, είναι, γιαυτό καλόν είναι  άνθρωποι σαν εμένα που την θεωρούν ως γλυκειά δύναμη ζωής, να την αποφεύγουν!
 
Ο λογισμός μου καθαρίζει. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή όσο περνά ο καιρός, γίνεται η ψυχή μου πιο υγιής ή πάλι επειδή το σώμα μου γίνεται πιο άρρωστο;

Δεν υπάρχουν σχόλια: