Η όντως ζωή... μια φρουτοσαλάτα!

Τον τελευταίο καιρό, ο κόσμος της καθημερινής εμπειρίας της ζωής έχει σταματήσει να μου φαίνεται θολός. Έχω βγάλει από το πλάνο μου εικόνες και γεγονότα που με ενοχλούν και εστιάζω την προσοχή μου σε όσα με αφορούν ακόμη και αν δε με ενδιαφέρουν. Έτσι νοιώθω αβίαστα οτι αυτό που βιώνω ως ζωή μου, είναι η όντως ζωή μου.  Εκ των υστέρων, ορισμένες στιγμές και σημάδια της ζωής αποκτούν μεγαλύτερο ειδικό βάρος, αλλά αυτό είναι μάλλον περισσότερο υπόθεση της ιστορίας. Αφού λοιπόν δε μπορούμε εξ αρχής να γνωρίζουμε ποιές είναι αυτές οι σημαντικές στιγμές, καλόν είναι να προσέχουμε μόνο αυτές που επιλέγουμε. Παλαιότερα, ως τέτοιες θεωρούσα αυτές που με  έκαναν να περνάω καλά. Αλλά  η κρίση μου διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα. Δεν έχει νόημα να αναφέρω την εξέλιξη των κριτηρίων στην επιλογή της θεματολογίας του κόσμου που αισθάνομαι σα ζωή μου, ούτως ή άλλως οι εικόνες σκορπίζονται σαν τις μαϊμούδες όταν πέφτει το δέντρο, όπως λέει το Κινέζικο ρητό. Αντίθετα, νόημα έχει να προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε ποιές είναι οι σταθερές διαχωριστικές γραμμές που ρυθμίζουν τα βήματά μας σε αυτόν τον κόσμο, που ούτε αποκλειστικά μάταιος είναι, ούτε και θλιβερός τελικά. Ανάμεσα σε αυτές τις γραμμές που τείνουν να γίνουν μόνιμα σύνορα, αναγνωρίζει κανείς τον εαυτό του. Ενδοσκοπώντας, εκεί  μέσα βλέπω έναν παράξενο τύπο που είναι ήσυχος, αλλά όχι εφησυχασμένος σταδιακά να προσηλώνεται χωρίς να εγκλωβίζεται σε αυτά που απελευθερώνουν τη φωτεινή πλευρά της ζωής. Αυτή η πλευρά του ασφαλώς δεν είναι γοητευτική για όλους, μερικές φορές ούτε καν για τον ίδιο. Ίσως έτσι εξηγούνται τα κατεβασμένα μούτρα που φοράει μερικές φορές, άσχετα αν ο ίδιος τα αποκαλεί «βλέμμα καθαρής ενατένισης». Με αυτό το βλέμμα, χρησιμοποιεί τις ημέρες των εορτών ως αφετηρίες για βελτίωση. Επειδή τον γνωρίζω αρκετά καλά, δεν μπορώ να πάρω θέση αν τελικά το πετυχαίνει. Αλλά και μόνο που προσπαθεί, του χαρίζω τρία πορτοκάλια και ένα μήλο στον δια βίου διαγωνισμό. Βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς οτι ο στόχος για την ιδανική φρουτοσαλάτα της ζωής του είναι τα τέσσερα εκατομύρια φρούτα, έχει ακόμη αρκετή δουλειά...