Αδιανόητα

Όπως η φυσική μορφή ακόμα και με μεγάλες ατέλειες και δυσμορφίες είναι το όνειρο μιας σκιάς (Σκιάς όναρ άνθρωπος, δηλαδή ο άνθρωπος είναι τ’ όνειρο μιας σκιάς, όπως έλεγε ο Αρχαίος λυρικός ποιητής Πίνδαρος) που όμως είναι εκ των προτέρων σίγουρο ότι δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, έτσι μου φαίνεται ότι και η ισορροπία της ψυχής είναι ένα άπιαστο όνειρο για το σύγχρονο άνθρωπο. Η μάχη για την επίτευξή της δείχνει εξ αρχής, σχεδόν εξ ορισμού, χαμένη. Ίσως οι σύγχρονοι άνθρωποι αφήνουν αναξιοποίητα ψυχικά και πνευματικά αποθέματα. Μεγαλώνουν αναζητώντας και όσο συνειδητοποιούν ότι δε βρήκαν αυτό που αναζητούσαν (ίσως γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν τί ήταν ακριβώς αυτό που αναζητούσαν…) γίνονται μοναχικοί και περίεργοι. Λίγοι, ελάχιστοι βρίσκουν τις απαντήσεις (ή τουλάχιστον έτσι λένε) και γίνονται συναισθηματικοί και δοτικοί: μπορεί να αποκτούν την σοφία του ηλικιωμένου όπως λένε οι τρίτοι, μπορεί πάλι να αποκτούν τη γνώση θανάτου που λένε και οι γέροντες στο Όρος…

Τόσα αδιανόητα πράγματα τους περιτριγυρίζουν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι βρίσκουν τις απαντήσεις, πιθανότητα βρίσκουν τρόπο να ζουν σε ηρεμία χωρίς αυτές. Κι έτσι μένουν με αξιοπρέπεια στην άκρη της ζωής, νικητές που ολοκληρώνουν την πορεία τους αλλά στην ουσία νικημένοι αφού δεν έμαθαν αυτό που αναζητούσαν: βρήκαν όμως τον τρόπο να ζουν χωρίς να χρειάζονται αυτό που έψαχναν. Βέβαια ο Γάλλος στοχαστής Blaise Pascal δεν ανήκε σε αυτήν την κατηγορία, αφού ούτε πλήρης ημερών «έφυγε» (το 1662 σε ηλικία 39 ετών), αλλά και ούτε φάνηκε να κατέχει χειροπιαστές αποδείξεις για αυτά που τον απασχολούσαν, εξ ού και το σχόλιό του με το οποίο εκφράζει μια απορία αλλά συγχρόνως και μια διάθεση συμβιβαστική :

Είναι αδιανόητο πως υπάρχει Θεός και είναι αδιανόητο να μην υπάρχει Θεός.

Ανάμεσα σε μελαγχολικά είδωλα και ψυχοφθόρους στροβιλισμούς, συναρμολογούμε συναισθήματα που κείτονταν ατάκτως ερριμμένα στην ζωή μας. Στη χειρότερη περίπτωση, υπάρχει πάντα η λύση της αποφάνειας, της τάσης δηλαδή των ανθρώπων να βλέπουν σχέδια σε τυχαία γεγονότα για να αντλούν δύναμη για τη συνέχεια της πορείας τους: κράτα με να σε κρατώ…