Οι απαγορευμένες αποκαλύψεις της σημερινής κοινωνίας (το μικρό πορτάκι διαφυγής από τη στενάχωρη πραγματικότητα)

Αναμφίβολα, η σημερινή κοινωνία ισορροπεί σε αλήθειες που κλειδώνονται στο σκοτάδι και ψέμματα που βγαίνουν βόλτα στο φως για να πάρτουν αέρα. Κι όμως, υπάρχουν κάποια πράγματα που καλόν είναι -ακόμα κι αν είναι γνωστά τοις πάσιν- να μην αναφέρονται σε δημόσιες συζητήσεις και να αφεθούν στην ησυχία τους. Έτσι λοιπόν, ακόμη κι αν μπαίνουμε στον πειρασμό να αναφερθούμε σε γεγονότα που δεν επαν-ανακαλύπτουν τον τροχό, καλόν είναι να κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο για να μη χαλάσουμε την διάθεση ατόμων που ίσως δυστυχήσουν, όχι τόσο αν αποκαλύψουμε την αλήθεια, αλλά αν αποδειχτεί ότι τη γνωρίζουμε.

Τέτοιες αλήθειες που αποτελούν τοτέμ και ταμπού υπάρχουν πολλέςε ολόγυρά μας. Καταθέτω ορισμένες μόνο, από μια εικονοπλασία που μου είναι αρκούντως οικεία. Έτσι λοιπόν, μην αποκαλύψετε:

1.    Στον επηρμένο, αδίστακτο και αμόρφωτο πολιτικάντη που δεν έχει καμία αξία και βρέθηκε στην εξουσία μόνο και μόνο επειδή κοιμήθηκαν οι θεοί στον Όλυμπο ότι έχασε -μάλλον οριστικά- την εξουσία (που αποτελούσε τη μοναδική πηγή άντλησης νοήματος στην άθλια ζωή του).

2.    Στην κομψευόμενη μεγαλοκοπέλα που τραβιέται από όλες τις πλευρές ότι έχετε αντιληφθεί ότι υπόκειται σε βελτιώσεις, μόνο και μόνο επειδή πλέον είναι πρόδηλη η χρήση της διορθωτικής τεχνολογίας μετά τις πρόσφατες υπερβολές της: κορίτσια, δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο για έναν άντρα από μια σύντροφο που μεγαλώνει δίπλα του με αξιοπρέπεια και σεβασμό στο σώμα της.

3.    Στον τρελαμένo Beatlάκια (εμένα;) ότι διαλύθηκαν οριστικά οι Beatles και πλέον οι νέοι δεν έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τον ήχο τους στα σύγχρονα ακούσματά τους. Αυτό προφανώς (όπως και το επόμενο) είναι αλληγορικό και μπορεί να προσαρμοστεί σε πάμπολες άλλες εκφάνσεις της ζωής.

4.    Στον υπερδραστήριο drummer που θα έπρεπε να αποτελεί τον ρυθμικό στηλοβάτη του συγκροτήματος ότι ο ρυθμός του ξεφεύγει επειδή τα χέρια και τα πόδια του δεν τον υπακούουν και πρέπει να κρεμάσει τις μπαγκέτες του και να ασχοληθεί πλέον μόνο με την ακρόαση (το πολύ-πολύ και με το head-banging, αν είναι ροκάς).

5.    Σε όσους από εμάς που έχουν περάσει σε μια άλλη πραγματικότητα (πιθανότατα να μην είναι ευχάριστη) και αγωνίζονται να δείξουν ότι όλα “καλώς έχουν” και τίποτε δεν έχει αλλάξει, αν νοιώθετε ότι σας προσβάλλει να συμπεριφέρεστε σα να μην ξέρετε ή βλέπετε τι συμβαίνει, μπορείτε κάλλιστα να κάνετε έναν πήδο και να απομακρύνετε την κουβέντα από το επίμαχο σημείο: μακρυά κι αγαπημένοι από τις “ζώνες κινδύνου”.

Και τόσα, μα τόσα άλλα…