Πνευματικοί στροβυλισμοί ενός υγιώς σκεπτόμενου δεινόσαυρου

Προτίθεται σε εύθετο χρόνο να καταλήξει τί ακριβώς είναι: λόγιος ταραξίας συνειδήσεων, ποιητής εκ του προχείρου που έχει τη μορφή του υψηλού στελέχους υγιούς επιχείρησης, συγγραφεύς με έργο που δεν εντάσσεται σε κάποιο συγκεκριμένο τμήμα της βιβλιοθήκης και παρακολουθείται από αδιευκρίνιστο κοινό (ενίοτε πιστό) αλλά και από σκοτεινές περιφερόμενες φιγούρες ελαφρώς ρετρό εποχών (πιθανότατα τα 70ies, αλλά ποτέ, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος). Νοιώθει οτι βρίσκεται μοιραία περικυκλωμένος από τοξικές σχέσεις που τον αποσπούν από την αγάπη του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Συχνά, συλλαμβάνει τον εαυτό του να εκφράζει συναισθήματα με σβησμένη σιωπή αλλά κατά βάθος αντιλαμβάνεται οτι αυτή μικρή σχέση έχει με την Αθωνική Ησυχία που τόσο υπολείπτεται.

Τα ζεστά λόγια αποδοχής, συμπαθείας και αγάπης -των οποίων πάντως ο ρυθμός βαίνει μειούμενος- καθόλου αναγκαία δεν του είναι πλέον και τα δέχεται (ανέχεται, όσο περνάει ο καιρός) μόνον εφόσον εξυπηρετούν στόχους που ο ίδιος θεωρεί αποδεκτούς.

Αλληγορικά χαριτολογεί οτι δεν είναι δυνατόν όλοι οι υπόλοιποι να είναι κουφοί: ίσως και η δική του φωνή γίνεται ακατάληπτη όσο περνάει ο καιρός.

Καταλήγει: μάλλον όμως αυτοί είναι κουφοί!

ΥΓ. Θέλει δουλειά ακόμη...