Ποίηση: συλλαμβάνοντας υποδόριες σκέψεις που προσπαθούν να αποδράσουν

Δεν μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς τί προσφέρει η ποίηση στο γράφοντα αλλά, κυρίως, σε αυτόν που συμμετέχει στη πνευματική συνωμοσία του ποιητή διαβάζοντας τα ποιήματά του. Μετά από έξι (6) βιβλία (τα τέσσερα εκδόθηκαν και τα δύο παρουσιάστηκαν στο διαδίκτυο) και ένα ακόμη που υπάρχει μόνο στη μονή Γρηγορίου στο Άγιον Όρος και δεν προτίθεται να το κυκλοφορήσω, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι γράφω ποίηση όταν αισθανθώ κάποιες υποδόριες σκέψεις μου να προσπαθούν να αποδράσουν. Η σύλληψή τους γίνεται επί τόπου σε μια πρόχειρη κόλλα χαρτί και αυτό αποτελεί τη γέννηση του ποιήματος.

Με απορία και συγκίνηση, αποδέχτηκα το γεγονός ότι δέκα πέντε (15) ποιήματά μου φιλοξενούνται στο 17^ο τεύχος (άνοιξη-καλοκαίρι 2017) του ποιοτικού ποιητικού περιοδικού Poetix που κυκλοφορεί δύο φορές τον χρόνο.

Το περιοδικό θα παρουσιαστεί το Σάββατο 10 Ιουνίου 2017. Έγκαιρα, θα σας ενημερώσω για τις πληροφορίες της εκδήλωσης, όπου η περιέργειά σας για την ποίησή μου θα συναντηθεί με την αμηχανία μου να λειτουργήσω για λίγο ως ποιητής, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Και μάλιστα, σε έναν χώρο όπου δε θα βρίσκομαι ως ασφαλής οικοδεσπότης μπροστά σε 130 “δικούς μου ανθρώπους” όπως έγινε στην παρουσίαση του βιβλίου μου ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ το Νοέμβριο του 2016, αλλά ως ένας από τους αρκετούς ποιητές που θα τους ζητηθεί να διαβάσουν ένα ποίημά τους μπροστά σε ένα αβέβαιο και απορημένο κοινό.

Τελικά, νομίζω ότι προτιμώ τη γλυκιά αγωνία από την ξενέρωτη ασφάλεια.