Εμπιστευτικό παραλήρημα

Ίσως ορισμένοι αισθάνονται οτι ζουν περισσότερο απ’ όσο μπορούν να αντέξουν κι αυτό το γεγονός βαραίνει το βήμα τους.  Αναφέρομαι σε ουσιαστική ζωή, όπου όλες οι αισθήσεις πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση, οχι απλά συμβατική επιβίωση. Λυπάμαι τους δυστυχείς που, μουτρωμένοι περιφέρονται λες και εξοφλούν χρέη από προηγούμενες ζωές και περιμένουν να σφυρίξει ο διαιτητής μήπως και τύχουν καλύτερης μεταχείρισης στη νέα τους προσπάθεια επί γης. Με τρυφερή δόση ειρωνίας, τους καλώ να μην αφήνουν τις ευκαιρίες της τωρινής τους ζωής να πάνε χαμένες γιατί την επόμενη φορά μπορεί να έρθουν σε αυτόν τον κόσμο σαν αγκινάρες! 

Εμείς, οι σύγχρονοι οδοιπόροι, παραπονούμαστε οτι δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε στη ζωή αυτά για τα οποία είμαστε ταγμένοι, αλλά διαπιστώνω οτι οι παραπονούμενοι είναι αυτοί που βρίσκονται σε διαρκή ύπνωση και ξυπνούν μόνο για να παραπονεθούν, ώστε μετά να μπορούν ήσυχοι να προχωρήσουν χωρίς τύψεις στο επόμενο φεστιβάλ ύπνου. Οι αντάρτες πόλης (ακόμη και στην επαρχία) δεν είναι αυτοί που μένουν ξάγρυπνοι και τρέχουν οπλισμένοι (με τί όπλα, άραγε; με το τηλεκοντρόλ;) για να δώσουν έναν αγώνα που δεν έχουν καταλάβει ποιός ακριβώς είναι. Οι αντάρτες αυτοί (τους αποκαλώ έτσι και για ξυπνήσω το όποιο επαναστατικό κατάλοιπο υπάρχει μέσα τους) μπορούν κάλλιστα να περνούν ώρες μπροστά σε ένα βιβλίο (πρέπει όμως αυστηρά να αποφεύγουν τις οθόνες τηλεόρασης ή υπολογιστή που προβάλλουν μηνύματα από σκοτεινά  άτομα και μηχανισμούς που βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Οι «εικονικές ξιφομαχίες» διαγωνιζομένων για την επιβίωσή τους σε καμμία περίπτωση δεν εξασφαλίζουν την επιβίωση που ευαγγελίζονται, ούτε των ιδίων των διαγωνιζόμενων πολλώ δε μάλλον όσων τους παρακαλουθούν βουβοί από τον καναπέ, δίνοντας τη δική τους μάχη με τη βαριεστημάρα. 

Τριγύρω μας, ρομποτικά γεράκια επιτηρούν όσους παρουσιάζουν ανησυχητικά δείγματα μη αποδοχής της θαυμαστής νέας πραγματικότητας και τους επαναφέρουν στα πολυτελή μαντριά όπου φυλάσσονται.

Κι εκεί που ήμουν έτοιμος να λιποψυχίσω, είδα πόσο έχει μεγαλώσει η μανταρινιά μου που ξεκίνησε από ένα κουτσούτσι που φύτεψα πριν από τέσσερις μήνες σε μια γλάστρα στο γραφείο...