Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Οι ωραίες μειοψηφίες



Όσο το σκέφτομαι, διαπιστώνω οτι δεν είμαι καθόλου έτοιμος να πληροφορηθώ την αλήθεια για τις επερχόμενες εξελίξεις σε γεω-πολιτικο-κοινωνικο-ανθρωπολογικο-πολιτικές εξελίξεις της ζωής στη χώρα μας από ανθρώπους που αντικρύζουν την πραγματικότητα χωρίς να έχουν καλυμμένα τα μάτια τους με ένα γαλάζιο, εθνικό πέπλο.
Δε θέλω να μάθω αν η οικονομική αποδόμηση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα ενός σχεδίου που υπάρχει σε υπολογιστές ξένων μυστικών υπηρεσιών εδώ και δεκαετίες. Μια τέτοια αποδόμηση οδηγεί σε κοινωνική εξαθλίωση, αυτό είναι μοιραίο.          
Ούτε θέλω να μάθω τη στρατιωτική (αν)ισορροπία με τους γείτονες που είτε μας επιβουλεύονται ή αδιαφορούν για εμάς επειδή η υπεροχή τους είναι αδιαμφισβήτητη.
Δεν προτίθεμαι να κάνω τον θετικό και αισιόδοξο σφυρίζοντας αδιάφορα μπροστά στις προφανείς μελλοντικές δυσκολίες που βρίσκονται προ των πυλών. Ούτε πάλι να  διακριθώ στην κατάθλιψη, το εθνικό σπορ της χώρας αυτήν την περίοδο. Θα διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου (αυτό είναι εντελώς στα χέρια μου) και στην χειρότερη περίπτωση, θα εκδώσω ποιήματα ακατανόητα που μιλάνε με ωραία γλώσσα για μάχες αδιάφορες στην πλειοψηφία των συνοδοιπόρων. Και την κρίσιμη στιγμή, θα τρέξω συφάμελος (*) να κρυφτώ μέχρι να περάσει ο χαλασμός. Ρίψασπις, απαθής, περήφανος αλλά ανήσυχος. Και σε μια τέτοια περίπτωση, δεν μπορούν να μας σώσουν οι “ωραίες μειοψηφίες” που λέει ο Ελύτης (**).

(*) Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου-Φυτράκη: συφάμελος = επίθ.  ο μαζί με όλη του την οικογένεια
 
(**) Όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω. Tου Οδυσσέα Ελύτη
Μου είναι αδύνατον να ευδοκιμήσω μέσα στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας.
Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο.
Ή τις κάνω σμαράγδι να φωτίζουν τη νύχτα μου, ή τις τρώω με σοκολάτα και σαντιγί.
Γι' αυτό και καμιά ολιγαρχία που εκτιμώ δεν έρχεται ποτέ στα πράγματα.
Όμως, γι αυτό ακριβώς την επιλέγω. Για να μην έρχομαι ποτέ στα πράγματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: