Την κρίσιμη στιγμή

Οπισθοβαρείς συνειδήσεις έφραξαν τον δρόμο μου προς το φως. Κι εγώ, αβέβαιος και αναποφάσιστος, έμεινα στην άκρη κουνώντας το κεφάλι μου αποδοκιμαστικά... αλλά σιωπηλά! Επέλεξα τη μη σύγκρουση, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν αυτό έγινε από σύνεση ή διστακτικότητα. Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα της ανατολής έμεινε παγωμένη στη μηχανή προβολής της ζωής μου.

Αλλά τελικά, ανέκυψε διακαής η επιθυμία για ενεργοποίησή μου: δεν αντέχεται η ευγενική απάθεια!

Κλείνω το φως στο αναλόγιο πάνω στο βάθρο: την κρίσιμη  στιγμή θα κλείσω και τα μάτια μου για να βλέπω καλύτερα...