Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Ευγενική, αξιοπρεπής υποχώρηση



Μπορεί να διατηρεί την ικανότητα ελιγμών του νου, αλλά όσον αφορά στους σωματικούς ελιγμούς, αναμφισβήτητα υστερεί. Εκών-άκων κινείται πλέον σε χαμηλούς τόνους, αλλά νοιώθει ευτυχισμένους με αυτά (και δεν είναι λίγα) που κανείς δεν μπορεί να του στερήσει: η ευτυχία ποτέ δεν είναι ύποπτη.


Δεν προτίθεται να πάρει φόρα και να πέσει πάνω σ’ ένα τοίχο για να δει ποιός θα χάσει, γνωρίζει οτι το δικό του κεφάλι θα ανοίξει. Κρατάει μέσα του άχρηστες σοφίες που κανένα δε θα βοηθήσουν και προσπαθεί να μην κοιμάται όρθιος την ώρα της αγρυπνίας. Αναζητά διακριτικά τις ανεξερεύνητες δυνάμεις εντός του, αλλά δε βασίζεται σε αυτές, αφού γνωρίζει ότι, ακόμα κι αν τις βρει, δε θα μπορέσει να τις χρησιμοποιήσει στον επερχόμενο αγώνα.


Δεν πενθεί περισσότερο απ’ όσο μπορεί να αντέξει για την αναπότρεπτη απώλεια στιγμών και εγκεφαλικών κυττάρων γιατί αυτό τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συναισθηματική ξενιτιά.


Με τη στάση για να πάρει μια ανάσα, αφήνει στην άκρη τις νοητικές διαδικασίες πουάλλον τον ακυρώνουν αυτήν την περίοδο παρά τον διευκολύνουν.


Έχει -προ πολλού!- φθάσει η ώρα για μια αξιοπρεπή υποχώρηση από διεκδικήσεις στα μεγάλα μεταφυσικά ερωτήματα: στην ερώτηση Αθάνατος Άνθρωπος ή Θνητός Θεός; απαντά αβίαστα Θνητός Άνθρωπος και συνεχίζει την πορεία μακριά από ουτοπίες και κακοτοπιές.


Και βλέπουμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: