Άδραξα
την ευκαιρία τώρα που η Αθήνα θα ήταν (νόμιζα!) έρημη, να πεταχτώ στο κέντρο
για να τακτοποιήσω εκκρεμότητες που, υπό άλλες συνθήκες, θα έμεναν για πάντα
εκκρεμείς… Μάλλον δεν ήμουν ο μόνος που είχε αυτή την έμπνευση, πάντως σας βεβαιώνω
ότι η βόλτα σε μια πόλη που μου φάνηκε όμορφη (της πηγαίνει πολύ το “”σχεδόν ερημί” της Αθήνας!)
έχει πάντα τη γοητεία της. Αντάλλαξα στο
δρόμο –χωρίς τύψεις!- πολλές καλημέρες με άλλους άγνωστους διαβάτες και
επέστρεψα φορτωμένος με μια αδιευκρίνιστη (και αδικαιολόγητη ίσως) χαλάρωση.
Η
σκέψη ότι σήμερα το βράδυ θα δω το φεγγάρι από την Ακρόπολη, δείχνει
συναρπαστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου