Η παρέα του φεγγαριού

Οἱ ταξιδιῶτες χάθηκαν στὸ βάθος

ἄλλους τοὺς κράτησε γιὰ πάντα τὸ φεγγάρι

(Τάσος Λειβαδίτης)

Πάντα χρειάζεται μια αφορμή για να σκεφτούμε πόσους και ποιούς χάσαμε στο ταξίδι. Συνήθως το μυαλό μας επιλέγει να βρίσκεται στα μικρόψυχα γήινα που τους χαρίζουμε ένα βάθος που δεν το αξίζουν. Οι αδιάφοροι χαμένοι συνταξιδιώτες που δεν είχαν αξία για εμάς μπορεί να χάθηκαν στο επιφανειακό βάθος, τους άλλους όμως τους αγαπημένους μας, σίγουρα τους κράτησε το φεγγάρι, έχει δίκιο ο ποιητής. Γιατί το φεγγάρι είναι ένα τιμητικό καταφύγιο: το κοιτάζεις πάντα ψηλά και σου δημιουργεί αβίαστα τρυφερά συνασθήματα. Κάθε φορά που το ατενίζεις με μάτια καθαρά χωρίς να αποστρέφεις το βλέμμα σου, ξεχνάς οτι το φεγγάρι ήταν πάντα εκεί και πάντα εκεί θα είναι.

Το φεγγάρι χρειάζεται πάντα το σκοτάδι για να φωτίσει με αυτό το φοβισμένο  αλλά επαρκές φως τα μάτια μας. Και ησυχία χρειάζεται. Οι φωταψίες και οι φωνές το διώχνουν. Και η λογική των θνητών το τρομάζει και χρειάζεται την προστασία του σιωπηλού παρατηρητή που δεν εκβιάζει την παρουσία του. 

Κι είναι βράδια που η παρέα του φεγγαριού εμφανίζεται ήσυχα στα μπαλκόνια και τους αγρούς και το συναντά. Πάντα πιστό στο ραντεβού του, χωρίς τίποτα να τους ζητά και τίποτα να περιμένει απ’ αυτούς. Φωτίζει μ΄ ένα γεμάτο φως τα λάθη της ημέρας. Και της ζωής ολόκληρης τα λάθη φωτίζει πολλές φορές. Χωρίς να τους κατηγορεί γι αυτά. Σα να τους συμπονά φέρεται. Δεν τους κρατάει μούτρα όταν επιτρέπουν στη σκοτεινή τους πλευρά με το ψεύτικο φως να πάρει τον έλεγχο της ζωής τους. Ούτε και τους μαλώνει που πολλά από αυτά που ζούν δεν είναι η ζωή τους. 

Το φεγγάρι κρατάει ζωντανή αυτήν την παρέα της νύχτας: Αν ήταν άνθρωπος το φεγγάρι, σίγουρα θάταν ο πιο καλόκαρδος του κόσμου.

Προς τη Μελίτα που όλο μου λέει οτι τα τελειώνω σύντομα τα κείμενά μου και την αφήνω ανικανοποίητη: Μελίτα, μπορώ να γράψω ένα βιβλίο για να πώ αυτά που θέλω για το φεγγάρι. Αλλά και πάλι, τα ίδια θα είναι με αυτά των τεσσάρων παραγράφων πιο πάνω... Κι επειδή μάλλον θα μου ζητήσεις κι άλλα φεγγάρια, φεγγάρια πολλά από το 2001 ακόμα και μάλιστα κρυμμένα υπάρχουν στο site μου (http://www.stigmesstochrono.gr).