Γενικευμένη εγκατάλειψη της προσπάθειας για ανύψωση του ηθικού των παλικαριών

Από τις 22-7-2011

Οι φωνές των οπλαρχηγών που προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν τα παλικάρια τους έχουν κοπάσει. Τα βλέμματα των πολεμιστών είναι στραμμένα κάτω στη γη και όλοι περιμένουν κάτι που, ναι μεν είναι αδιευκρίνιστο, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι καλό!

Κουράστηκαν από τις μάχες, βαριοκάρδισαν από το πλιάτσικο, σκιάχτηκαν γι αυτό που τα περιμένει, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Κάπου-κάπου ακούγεται ένα κλεφτό γέλιο, αλλά αμέσως μετά ο επιπόλαιος που είχε το θράσος να γελάσει λες και καταλαβαίνει το λάθος του και μαζεύεται σε μια γωνία.

Και το χειρότερο: κανένας από τους οπλαρχηγούς δεν έχει έναν καλό λόγο να πει για να τους ανυψώσει το ηθικό. Αν η μελαγχολία ορίζεται ως μια έντονη διαταραχή διάθεσης με έντονη λύπη, έλλειψη ενδιαφερόντων, μειωμένη μνήμη και συγκέντρωση, προβλήματα στην ομιλία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, σκέψεις αυτοκτονίας… τότε ναι, τα παλικάρια είναι μελαγχολικά!