Έτσι γίνεται πάντα!

Μη ψήνεστε οτι -τάχα μου- οι διακοπές είναι περίοδος ξεκούρασης: στην πραγματικότητα είναι οι πλέον έντονες στιγμές του χρόνου, κατά τις οποίες, σε ένα κλίμα επίπλαστης ηρεμίας, πραγματοποιείται σιωπηλά συγκέντρωση των μελλοντικών τύψεων για όλα αυτά που θα μπορούσαν να έχουν γίνει εκείνη την περίοδο αλλά δεν έγιναν. Εγώ ας πούμε, είχα στο μυαλό μου υλικό για ένα διήγημα που νοιώθω οτι θα ήταν ό,τι καλύτερο θα είχα γράψει ποτέ στη ζωή μου, αλλά το σκέπασα και το άφησα να κοιμάται. Ίσως φταίνε οι διακοπές γι αυτό.

Κι όμως, όλοι δείχνουν να έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη από διακοπές και μαζί τους κι εγώ. Αναμφισβήτητα το σώμα ξεκουράζεται συνήθως, αλλά για την ψυχή έχω ορισμένες αμφιβολίες, πάντα καλόπιστα σκεπτόμενος.

Έχω παρατηρήσει οτι αμέσως μετά την επιστροφή από τις διακοπές, μου συμβαίνουν αλλόκοτα πράγματα. Την ώρα που ξεκινά η αποσυμπίεση από την έντασή τους και θα περίμενα το μυαλό να κινείται σε αργούς ρυθμούς παρασυρμένο από τη θερινή ραστώνη, τότε ακριβώς είναι που φουσκώνει ένας χείμαρρος από πολλά υποσχόμενες ημιτελείς ιδέες από όλους τους τομείς της ζωής, που με στροβυλίζουν.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που έχω αμφίθυμα συναισθήματα: από τη μια πλευρά αισθάνομαι ικανός για την διεκπεραίωση της οποιαδήποτε εκκρεμότητας αλλά από την άλλη νοιώθω οτι ο χρόνος δεν είναι στο πλευρό μου κι αυτό επιβραδύνει (σωματικά, όχι αλληγορικά!) το βήμα μου. Και τότε ακριβώς, την ώρα που βρίσκομαι ακίνητος στη λεωφόρο και έρχονται απειλητικά καταπάνω μου αυτοκινούμενα βέλη απ’ όλες τις κατευθύνσεις, με κυριεύει μια γλυκειά (όχι όμως γλυκερή!) ευτυχία για την -έστω και μικρή- επιτάχυνση του πνεύματος με τη παράλληλη επιβράδυνση του βηματισμού μου: αυτό δεν είναι λόγος για ταραχή και κλονισμό της αδιαπραγμάτευτης επιλογής για ευτυχία στη ζωή!

Σκέφτηκα παλαιότερα να ζητήσω συναισθηματικές αποζημειώσεις (από ποιόν, άραγε;) αλλά με τις συνθήκες που επικρατούν στη σύγχρονη ζωή, οι προσπάθειές μου μάλλον θα πέσουν στο κενό. 

Έτσι γίνεται πάντα. Και φέτος, θα περάσω την περίοδο της αμφιθυμίας κάνοντας οικονομία δυνάμεων και ανοίγοντας λίγο το βήμα μου!