Βράδυα με καλή μουσική... ή μήπως ήταν μέρες;

Δεν έχω πια καμιά αμφιβολία: καλή είναι η μουσική που σε κάνει να νοιώθεις οτι ο Θεός κάθεται δίπλα σου και την ακούει μαζί σου και μάλιστα την ευχαριστιέται όσο κι εσύ. Κάποιο βράδυ στη βεράντα, με ή χωρίς φίλους. Αν πάντως υπάρχουν φίλοι, αυτοί πρέπει να είναι εξοικειωμένοι στην απόλαυση της σιωπηλής μέθεξης. Χωρίς δυνατά γέλια και φωνασκίες. Μοιράζεστε την πολύτιμη στιγμή χωρίς καμάρι γι αυτό που ζείτε. Κι ούτε να μοιράζεστε τα νέα σας χρειάζεται. Και τα παλιά, αρκούν και με το παραπάνω. 

Κι αν την επόμενη μέρα τηλεφωνηθείτε για να ανταλλάξετε εντυπώσεις και ακουστούν αυτές οι μοιραίες κουβέντες τύπου «πολύ όμορφα ήταν χθες», τότε δυστυχώς μπορείτε να είσαστε σίγουροι οτι η βραδιά απέτυχε! Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας βραδιάς με αληθινά καλή μουσική, δεν είναι μετρήσιμο και, προφανώς, ούτε περιγράψιμο. Μόνο μεθέξιμο είναι, όπως δείχνει το αδιόρατο χαμόγελο που έχει μείνει στα χείλη αυτών που παραβρέθηκαν. Η μουσική μιας τέτοιας βραδιάς πρέπει να έχει ξεχωριστό ειδικό βάρος. Έχει αποδειχτεί οτι βραδιές με τη συγκεκριμένη καλή μουσική που ακούστηκαν ένα συγκεκριμένο βράδυ, δεν μπορούν να επαναληφθούν: δεν μπαίνει στον αυτόματο πιλότο η άτιμη! Ο καθένας έχει τις δικές του μουσικές οκτάβες που συνθέτουν την καλή μουσική  που έχει ανάγκη η ψυχή του για ένα συγκεκριμένο βράδυ. Γι αυτό το λόγο, μην αναζητήσετε λίστες με προτάσεις μουσικής, δεν υπάρχουν.

Αναζητήστε βαθειά μέσα στο παρελθόν σας βράδια με καλή μουσική όπως την περιέγραψα και σκεφτείτε: την επόμενη μέρα οι σκέψεις που συνόδευαν την ανάμνηση της προηγούμενης νύχτας, ήταν καθαρές και θετικές; Θυμηθείτε επίσης: εν μέσω της όποιας μουσικής πανδαισίας, απολαύσατε εκείνο το βράδυ τη σιωπή; Αν ναι...

... τότε σίγουρα έχετε βρεθεί κι εσείς σε βράδι με καλή μουσική!