Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Ο Μάνος Χατζηδάκις και η τριάρα που έφαγε η Ελλάδα (Περίεργα παιχνίδια μας παίζει το μυαλό μας στη βεράντα...)




Στη βεράντα με ελληνικό καφέ, κυριακάτικες εφημερίδες, βιβλία και ένα κομμάτι λευτό χαρτί. Χωρίς τύψεις... Κυριακή είναι! Ούτε τραβολόγημα στη κίνηση στο δρόμο προς μια παραλία για εξοντωτικό κοκκίνισμα. Από όλη αυτήν την διαδικασία εξάλλου βγαίνεις βραχυπρόθεσμα σα ζαλισμένο καψαλισμένο κοτόπουλο με παγωμένο χαμόγελο δροσερής ευεξίας. 

Συνειδητοποιώ οτι σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Χατζηδάκις. Αν και δε γνώρισα τον άνθρωπο, θυμάμαι οτι ακόμη και την περίοδο της πιο άγριας ροκ ζωής μου, υπήρχε πάντα ένας αμετακίνητος βαθύς σεβασμός για το έργο (μουσικό και όχι μόνο) και την προσωπικότητά του. Και πιάνω τον εαυτό μου σε ανύποπτες στιγμές να αναζητά τα CDs του (δυστυχώς τα βινύλια μαζί με τα πικάπ τα έδωσα σε ένα φίλο) και συνειδητοποιώ οτι στο Τop-10 Ever των αγαπημένων μου κομματιών, ανάμεσα στο McCartney, Beatles, Pink Floyd, Deep Purple, UFO και πόσα άλλα, υπάρχει σε περίοπτη θέση ο Τσάμικος από το δίσκο του Μάνου Χατζηδάκι του 1976 «Αθανασία». Προφανώς οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου και η φωνή του Μανώλη Μητσιά είναι αδιάσπαστα δεμένοι με το συναρπαστικό αποτέλεσμα.

Στα κακοτράχαλα τα βουνά
με το σουραύλι και το ζουρνά
χορεύουν τώρα τρεις ανδρειωμένοι
Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής
κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής

Δική τους είναι μια φλούδα γης
μα συ Χριστέ μου τους ευλογείς
για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα
απ’ το τσακάλι και την αρκούδα
Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς
κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς
Από την Ήπειρο στον Μοριά
κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά
το πανηγύρι κρατάει χρόνια
στα μαρμαρένια του Χάρου αλώνια
Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός
και δραγουμάνος του ο λαός

Κι εκείνη την ώρα, έρχονται το μυαλό μου τα (χθεσινά) απαξιωτικά σχόλια της παρέας με την οποία παρακολουθήσαμε το χθεσινό αγώνα της Εθνικής Ελλάδος με την Κολομβία με το άτυχο αποτέλεσμα για την χώρα μας, 3-0. Ευτυχώς στην παρέα βρίσκονταν περίπου 15-20 προπονητές κι έτσι είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και τις εμβριθείς γνώμες τους (μας)... όταν δηλαδή σταματούσε το βρίσιμο!

Δεν υπάρχουν σχόλια: