I’m Free!...όπα ρε, θα σκίσεις το καλτσόν...

Καθισμένος βολικά στο αυτοκίνητό του καθ’ οδόν προς την εργασία, η μυστική κάμερα τον συλλαμβάνει γραβατωμένο να ακούει το Ιm’ Free των THE WHO, από την ροκ όπερα Tommy που πρωτοκυκλοφόρησε το Μάιο 1969, αλλά έγινε κυρίως γνωστή από το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο του 1975. Για τους νεότερους, πρόκειται για ένα από τα πλέον εμβληματικά/επαναστατικά ροκ κομμάτια, για πολλούς εφάμιλλο του Born to be wild των Steppenwolf από την θρυλική ταινία Easy Rider, επίσης του 1969.

Δεν είναι δυνατόν να ακούς ένα τέτοιο κομμάτι φορώντας γραββάτα, αν έπεφτες στα χέρια του Peter Fonda, του Jack Nicholson ή έστω του Dennis Hopper, θα σε έκοβαν φέτες. Η λύση του γιαλαντζί επαναστάτη απ’ ότι θυμάμαι από τα παλαιά χρόνια (αρχαία» τα λένε τα παιδιά μου!) που ήταν μάλιστα και αρκετά αποτελεσματική στην άγρα άγριων κοριτσιών (γιατί τα «ήσυχα κορίτσια από καλά σπίτια» ήρθαν αργότερα...) ήταν το ελαφρύ head banging και ένα μελαγχολικό χαμόγελο στα χείλη του ύφους “I know how you feel, man, I have been there!”.

Προσοχή, όπως βλέπετε οι έννοιες είναι πολύ λεπτές και απαιτούν ιδιαίτερα επιδέξιους χειρισμούς... ίσως είναι καλύτερα αν σας ρωτήσει κάποιος ή κάποια «γιατί έλαμψε το μούτρο σου -και όχι το «πρόσωπό» σου!- όταν άκουσες αυτό το κομμάτι;», να απαντήσετε ένα ξέπνοο «εφηβικές τρέλες» και να αλλάξετε το θέμα της συζήτησης.

Δεν σας χρειάζονται λόγοι παρηγορίας, ούτε υπάρχει λόγος να κινδυνεύσετε να τσαλακώσετε το καλτσόν ή να τσαλακώσετε τη γραβάτα...