Το σκληρό παιχνίδι της μοίρας του άθελου αριβίστα

Σαν άθελος αριβίστας που δολοπλοκεί από έλλειψη λοιπών ενδιαφερόντων, κυκλοφορούσε ανάμεσά μας βολοδέρνοντας, μέχρι που βρήκε σε ένα ξέφωτο την ανάπαυση του ταλαιπωρημένου του σώματος, αλλά καμία συζήτηση για την ανάπαυση της ψυχής του. Σταμάτησε ο δυστυχής να αναζητεί και έπιασε να ξαπλώσει. Τώρα είναι ευτυχής. Ο Υπεράνθρωπος του φιλόσοφου (*) μπορεί, σε μια ζωή που δείχνει να είναι μια ατέρμονη πηγή μετρίων ψυχών, να κοιμηθεί ήσυχος οτι κανείς δε θα διακόψει τον ύπνο του. Και όταν ξυπνήσει, δε θα φέρει πλέον τον αγχωτικό τίτλο του Υπερανθρώπου, αλλά τον ανακουφιστικό του «Μετρίου που ούτε ο Χάρος δεν ασχολείται μαζί του» (έτσι νομίζει!).

Υπάρχουν βάσιμες υπόνοιες οτι διακατεχόταν από μια ανηδονία (**) απ’ αυτές που φέρνουν υπνηλία στον κάτοχό της και δεν αντιλήφθηκε τί ερχόταν προς τη μεριά του, αλλά οι επιστήμονες διαφωνούν περί αυτού και δεν έχουν ακόμη εκδώσει το τελικό τους πόρισμα. Μέχρι να γίνει αυτό, του συνιστάται να αλλάξει πλευρό και να συνεχίσει τον ύπνο του.

(*) του Νίτσε, ντε!

(**) Ανηδονία: Αδυναμία να βιώσουν την ευχαρίστηση από τις δραστηριότητες που παράγουν συνήθως ευχάριστα συναισθήματα (http://el.superglossary.com)