Εκεί που κρύβεται η αλήθεια... Τί λέει ρε ο Βολκάνιος;

Είχα μπερδέψει την ζωογόνο μελαγχολία με την χειραφετημένη μου κατάθλιψη που με είχε εγκαταλείψει και έκανε σόλο καριέρα. Στην πορεία της ζωής μου μοιραζόμουν χωρίς δισταγμό ημιτελείς γνώσεις με αληθοφανείς ψευδαισθησίες που κέρδιζαν αβίαστα το ενδιαφέρον των συομιλητών μόνο και μόνο επειδή εκφέρονταν με πειθώ. Αργότερα κατάλαβα οτι, άλλο πράγμα είναι η αυθόρμητη πειστικότητα και άλλο η αλήθεια που, πολύ συχνά, βρισκόταν μακριά από τους τόπους που όριζαν τα λόγια μου και τα γραπτά μου. Είχα ξεφύγει οριστικά από το σιωπηλό συναισθηματικό πνιγμό με αξιοπρέπεια που κέρδιζε τις εντυπώσεις και είχα αφήσει πίσω που τη νηφάλια απόγνωση. Σάρκαζα τη ροζ μελαγχολία, θεωρώντας την ως την τιμωρία των αδύναμων ψυχών που ζουν σε φιόγκους και πέπλα, επομένως ως μια μη αποδεκτή έκφανση ζωής. Και μέσα στο κυνήγι της αυτογνωσίας, θυσίασα πλάσματα με τα οποία είχα (ή θα μπορούσα να αποκτήσω) βαθύ συντονισμό με το βαθύ κράτος των εσώψυχών μου. Ακόμη και τώρα, δεν έχω πειστεί οτι έπραξα καλά που έκανα κάποιες ανθρωποθυσίες και μάλιστα συχνά αισθάνομαι οτι μου στοίχισαν. First things first, έλεγα σε όλη τη ζωή μου. Εντάξει, αλλά αν ήταν εδώ ο Βολκάνιος Μίστερ Σποκ από το Star Treck πιθανότατα θα μου έλεγε define “first”. Κι ακόμα ίσως με ρωτούσε αν αναφέρομαι σε αυτά που έχω ήδη αποκτήσει ή μήπως σε αυτά που θα ήθελα να έχω;  Και αβίαστα, η συζήτηση θα πήγαινε στις προτεραιότητες της ζωής και σε αυτά που θέλουμε σε αυτήν. Η υπόθεση αρχίζει να μπερδεύεται επικίνδυνα και δεν ομιλώ (μόνο!) ως Star Treckie, αλλά ως σύγχρονος άνθρωπος και πρώην ροκ νιάτο εν τρικυμία...

Τότε ακριβώς, εμφανίζεται μπροστά μου ο τύπος με τα παράξενα αυτιά  και λέει κάτι στον Captain Kirk κοιτάζοντας όμως εμένα: 

After a time, you may find that having is not so pleasing a thing, after all, as wanting. It is not logical, but it is often true. (*)

Τί λέει ρε ο Βολκάνιος;

Όσο περνάει ο καιρός, αρχίζω να διαπιστώνω οτι ο κύριος Σποκ του Star Trek δε πήγαινε καλά στα μυαλά του: αν υποψιαστώ οτι, όλα αυτά τα χρόνια που τον παρακολουθούσα με προσοχή είχε αρχές ανθρώπινης άννοιας, θα καταρεύσω!

Και εκεί που αρχίζει να μπερδεύεται το επεισόδιο... γράψε λάθος, η ζωή μου εννοούσα (!) ανοίγω το βήμα και συνεχίζω την πορεία με μια αδιευκρίνιστη -και για πολλούς αδικαιολόγητη- ευτυχία που ζω αυτό το επεισόδιο... αυτήν την εμπειρία.

(*) Αυτά δήλωσε ο Spock στο επεισόδιο του Star Treck “Amok Time”