Δευτέρα 21 Απριλίου 2014

Πωλείται το παρόν: αυτήν την περίοδο που πέρασε...




Δεν ήταν μια οποιαδήποτε περίοδος. Οι μέρες του Θείου Δράματος τα τελευταία χρόνια πάντα σταματούν την αέναη ταλάντωσή μου ανάμεσα στη, γεμάτη έννοιες, φθοροποιό καθημερινότητα και την ανέμελη -γλυκερή, όπως αποδεικνύεται- ελπιδοφόρα ενατένιση του μέλλοντος. Κι εκεί, σε αυτή τη στάση της ζωής μου, όλοι κι όλα δίπλα είναι ίδια αλλά ξαφνικά τίποτα δε μου θυμίζει το παρελθόν, που ήταν παρόν μέχρι πριν από λίγες στιγμές. Τίποτα και γίνεται, κι όμως όλα αλλάζουν.

Έμεινα σταθερός στη θέση μου κρατώντας την αναπνοή μου χωρίς να ξέρω γιατί, απλώς έστριψα ένα μόλις στενό μακριά από τα ειωθότα και βρήκα την υγειά μου. Χωρίς χαραγμένο πλάνο δραστηριότητας, χωρίς βαρύγδουπες αποφάσεις για αλλαγή πορείας. Ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά, αυτό το ξέραμε όλοι, αλλά εγώ έμεινα αμετακίνητος σε παλαιές ρομαντικές δοξασίες, άκακες εμμονές και καλόκαρδες αμηχανίες και ακολούθησα το βήμα μου που με πήγε εκεί.

Ίσως αύριο να γυρίσω εκεί που ήμουν, καθόλου δεν αποκλείεται αυτό. Αλλά, προσπαθώ να μείνω αγκιστρωμένος στη θέση μου.

Μέχρι χθες έλεγα στον εαυτό μου οτι ο χρόνος περισσεύει, αλλά δεν αρκεί. Σήμερα, χωρίς ευκρινή λόγο, λέω μέσα μου, οτι από εδώ που στέκομαι, βλέπω καλύτερα το νέο τοπίο... που είναι το ίδιο με το χθεσινό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: