Λέμε, τώρα...

Πρoς όλους αυτούς που, εικόνες-άκοντες, έχουν βυθιστεί στο σκοτάδι και δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να ξεκολήσει από τον πάτο, σας αναφέρω τούτο ως τροφή για σκέψεις: δικές σας είναι οι σκέψεις, όπως και οι αποφάσεις... είδατε, ποτέ δεν είπα οτι και η ζωή είναι δική σας, γιατί αυτό παίζεται.

Σε αυτήν την ευλογημένη χώρα λοιπόν που, εκτός από ανυπέρβλητη πολιτιστική κληρονομιά έχει και μακραίωνη παράδοση στο χώρο της μεταφυσικής, της εναλλακτικής σκέψης και της αερολογίας, ρίξτε μια κλεφτή ματιά τριγύρω σας.

Σφυρίξτε αδιάφορα, αλλά αυτό δεν αρκεί. Απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια για να αφήσετε πίσω σας τις μεγάλες μικρότητες που αποσπούν -τεχνιέντως;-  την προσοχή σας από την ενεργή προσπάθεια για ενατένιση της ζωής. Κι αν όχι της όμορφης ζωής της βγαλμένης από παραμύθια με νεράιδες, πάντως σίγουρα της ζωής που, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, είναι επιθυμητή και, χωρίς αμφιβολία, χίλιες φορές προτιμητέα από τη μη-ζωή. Την ώρα όμως της κλεφτής ματιάς, να μείνετε απαλλαγμένοι από δεισιδαιμονίες: θα εξετάσετε ούτως ή άλλως τους παράλογους φόβους σας για τις υπερφυσικές -σκοτεινές- δυνάμεις όταν πια θα έχετε αφήσει οριστικά πίσω σας τις καθημερινές κατινιές που νομίζετε οτι έχουν αξία για τη ζωή σας.  

Λέμε, τώρα...