Ήρθε η ώρα για θαρραλέες αποφάσεις… ή μήπως όχι; (1η Δημοσίευση: 9-2-2012)

Σ’ ένα κόσμο που σείεται αδιάκοπα και η οπτική γωνία μας φλουτάρει όπου κι αν μεταφερθούμε, πρέπει να ληφθούν θαρραλέες αποφάσεις: ασφαλώς δεν προβλέπεται να είναι εύκολες αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα εξυπηρετεί την επιλογή θυσιών στιγμών και εικόνων η διατήρηση των οποίων, σε άλλες εποχές, θα φάνταζαν αδιαπραγμάτευτες. Σήμερα όμως αυτές οι αποφάσεις-θυσίες φαίνονται ως η ελάχιστη ένδειξη καλοπιστίας που μπορούμε να δείξουμε για να εξευμενίσουμε θεούς και δαίμονες που δείχνουν να είναι πολύ εκνευρισμένοι με εμάς… 

Πρέπει να εξαφανιστούν επί τέλους τα φαντάσματα και οι σκιές. Για να διευκολύνω την κατάσταση, δέχομαι να απομακρυνθούν και οι καλλίγραμμες οπτασίες, ακόμη κι αν οδηγούν τη μνήμη σε γαργαλιστικές αναμνήσεις… ποιες τις χρειάζεται εξάλλου στη σημερινή εποχή;

Ούτε τα ντεκόρ από θεαματικούς προορισμούς των αναμνήσεων σε εξωτικούς τόπους χρειάζεται να διατηρηθούν: δημιουργούν ένα εξωγήινο κλίμα που δεν εφάπτεται καθόλου στην καθημερινότητά μας.

Και τα δάκρυα των αναμνήσεων πρέπει να σφουγγαριστούν επειδή δημιουργούν ένα πλατσούρισμα συναισθημάτων που δε βοηθά στη λήψη καθαρών αποφάσεων.

Η εξαφάνιση από τη μνήμη μας όλων αυτών είναι η εύκολη λύση, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αρκεί…