Κοιτάσματα ελπίδας

Ανεξάντλητα κοιτάσματα φθόνου που βαίνουν μειούμενα όσο η κοινωνία στροβυλίζεται και οι άνθρωποι, εκόντες-άκοντες, έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Η αρχική βίαια διαταραχή που προκύπτει από τη συνύπαρξη, δίνει τη θέση της στην αποδοχή των αναγκών των τρίτων: απροσδόκητη εξέλιξη, η καταστροφή ολόγυρα γίνεται δύναμη δημιουργίας μη μετρουμένων, αλλά ανεκτίμητων δεσμών.