Ασκήσεις ευτυχίας και μνήμες θανάτου

- Τί σου συμβαίνει, είσαι καλά;

- Καλά είμαι, κάτι ασκησούλες ευτυχίας κάνω…

Αδίκως μελαγχολείς και οικτίρεις τον θλιβερό εαυτό σου για τη ζωή του. Τον απαξιώνεις, επειδή δεν είναι παρά ένας μέλλων νεκρός. Ε και λοιπόν; Όλοι οι άνθρωποι δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία; Γιατί εσύ να τύχεις διαφορετικής μεταχείρισης;

Τριγύρω όμως, έστω και σε έναν κόσμο που συχνά δείχνει πολύ άσχημος, υπάρχουν ένα σωρό πανέμορφα πράγματα που σε κάνουν να λυπάσαι που θα τα χάσεις. Κι όμως δε δείχνεις να απολαμβάνεις το γεγονός οτι τα έχεις μπροστά στα μάτια σου. Η δυσθυμία σου επιδεινώνει την πραγματικότητα: ξεκινάει ως αντίδραση στα κακώς κείμενα του κόσμου σου και καταλήγει να γίνεται παγιωμένη στάση ζωής, αχώριστος σύντροφος σε κάθε σου βήμα.

Μπορείς να είσαι χαρούμενος, χωρίς να είσαι χαζο-χαρούμενος. Δεν έχεις λόγο να αισθάνεσαι τύψεις αν αισθάνεσαι ευτυχής, ούτε να προσπαθείς να κρύψεις το χαμόγελο από τον περίγυρό σου. Αντίθετα, έχεις κάθε λόγο να μη προβάλεις στην κεντρική οθόνη τις δυσκολίες της ζωής σου και να φωνάζεις σε όλον τον κόσμο να έρθει να παρακολουθήσει το θέαμα που κόβει την ανάσα!

Εγώ λοιπόν βαρέθηκα να είμαι μουτρωμένος. Κι αυτό από μόνο του είναι ένας ικανός λόγος να επιστρέψω στο σπίτι μου με χαμόγελο χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν πού οφείλεται. Κατέληξα ότι το χαμόγελο είναι μεταδοτικό, αν και οι κακόθυμοι άνθρωποι δύσκολα το κολλάνε γιατί φροντίζουν να έχουν τις αισθήσεις της κακής διάθεσης σε εγρήγορση: γι αυτό και εσείς, όπου τους βρείτε… αιφνιδιάστε τους! Πλησιάστε τους με τα συνηθισμένα καθημερινά μούτρα της κακής σας διάθεσης και μην τους δώσετε την ευκαιρία να προετοιμαστούν… κι όταν τους πλησιάσετε ανύποπτους, αγκαλιάστε τους και δώστε τους ένα σβουριχτό φιλί. Μετά, απομακρυνθείτε βιαστικά  χωρίς να μιλήσετε και μη δώσετε σημασία αν σας ρωτήσουν τί πάθατε! Επαναλάβατέ το αυτόν τουλάχιστον πέντε φορές την πρώτη εβδομάδα. Την έκτη φορά, πλησιάστε τον αποδέκτη (άντρα  ή γυναίκα) του φιλιού που ίσως σταυροκοπιέται, αλλά είναι πιθανόν να έχει σκάσει ένα μικρό χαμόγελο, ακόμη και απορίας ή αμηχανίας. Περάστε στην αντεπίθεση και ρωτήστε τον γιατί σας χαμογελάει. Πριν καλά-καλά προλάβει να σας απαντήσει, πείτε του ότι βλέπετε στο ύφος του ένα χαμόγελο… σίγουρα κάποιο λόγο θα έχει για να σας χαμογελάει και, προφανώς, να αισθάνεται ευτυχισμένος! Ζητήστε να μάθετε τί είναι αυτό που τον ή την έχει κάνει ευτυχισμένο/η για να μοιραστείτε μαζί του την χαρά. Βάλτε τον άνθρωπό σας στη θέση του «εγκαλούμενου να σας αποκαλύψει τους λόγους της ευτυχίας του».

Σε λίγη ώρα το δωμάτιο θα έχει γεμίσει μα θετική ενέργεια, την οποία όμως πρέπει να καταναλώσετε επί τόπου, αφού δυστυχώς δεν μπορείτε να την φυλακίσετε σε μικρά βαζάκια για να έχετε και την επόμενη μέρα.

Σιγά-σιγά, οι ασκήσεις ευτυχίας θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς...

ΥΓ. Ομολογώ οτι ούτε οι ασκήσεις ευτυχίας, ούτε καν οι μνήμες θανάτου με βοήθησαν να ξεπεράσω την πρόσφατη απώλεια του παλαιού μου συμμαθητή μου Χάρη Π. (πριν από 2 ημέρες έφυγε ο Χάρης). Θα πρέπει να αναζητήσω μάλλον και άλλες τεχνικές επούλωσης των συναισθηματικών τραυμάτων....