Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Τρυφερός ψυχαναγκασμός




Τον αποσύνδεσαν από το οξυγόνο την ώρα που είχαν αρχίσει να συνηθίζουν να τον βλέπουν έτσι: ακόμη και διασωλημένος, ήταν αυτός! Οι τεχνητές αναπνοές του, έδιναν σε όλους την ψευδαίσθηση οτι ο άνθρωπός τους ήταν ολοζώντανος και, προσώρας, δεν υπήρχε λόγος για τεχνικές ηλεκτροσόκ και μαλάξεων στην καρδιά.

Πριν βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση, είχαν όλοι να λένε πόσο ανοιχτόμυαλος άνθρωπος ήταν:  πολύ ανοιχτός στο ενδεχόμενο να έχει ο καθένας από αυτούς που τον περιτριγύριζαν την άποψή του, όποια κι αν ήταν αυτή: απλώς δεν ήθελε να τις ακούει, ώστε να μην τον επηρεάσουν στη λήψη της τελικής απόφασης... που βέβαια ήταν αποκλειστικά δική του υπόθεση! Ο καθένας τους είχε το διακαίωμα να διαλογίζεται με οποιαδήποτε τεχνική διαλογισμού επέλεγε, είτε αυτή ήταν η συνειδητή αναπνοή ή το ασυνείδητο μεθύσι που απελευθερώνει τις δυνάμεις που κοιμούνται. 

Ο άνθρωπος αυτός που απεφάσισαν να του βγάλουν τα σωληνάκια, ποδηγετούσε τον περίγυρό του με ένα καλόκαρδο χαμόγελο. Κατά βάθος δεν ενδιαφερόταν για την εμφάνιση ή μη του ανώτερου εαυτού του καθενός, αφού ήταν σίγουρος οτι, ακόμη και ο κατώτερος δικός του εαυτός, υπερέβαινε αβίαστα όλους τους άλλους εαυτούς του περιτρεχάμενων.

Γνώριζε καλά τί θα έπρεπε να αποζητά ο καθένας. Η ελεύθερη ροή των νοητικών εικόνων, συναισθηματισμών και εντάσεων ήταν αποδεκτή, απλώς ενίοτε απαιτούνταν ρυθμίσεις ώστε να μη χαθεί ολοσχερώς ο έλεγχος.  Η μερική απώλεια του ελέγχου όμως, ήταν καλοδεχούμενη και, συχνά, ίσως και αναγκαία. Και η δημιουργία εικονικών εμπειριών (ψεύτικων ή αληθινών), κι αυτή ήταν αποδεκτή. Ήταν καλύτερα μάλιστα αυτές οι προβολές του υποσυνείδητου να ρέουν ακατάσχετα και να είναι αληθοφανείς, ώστε να δημιουργούν ένα αίσθημα αέναης ευφορίας και να οδηγούν σε χαμόγελα ευτυχίας και βουλωμένα στόματα.  

Τόσον καιρό αυτός ο τρυφερός ψυχαναγκασμός ήταν ένας ομαλός τρόπος ζωής και όχι το προπύργιο της κατάθλιψης. Όλοι είχαν συνηθίσει να ζουν έτσι, ορισμένοι μάλιστα είχαν αρχίσει να απολαμβάνουν τις περιχαρακωμένες τους στιγμές.

Όλα αυτά, μέχρι την ώρα που αποφασίστηκε να του βγάλουν τα καλώδια: τώρα τί γίνεται;

Δεν υπάρχουν σχόλια: