Ξύπνα αγγελούδι μου.... είναι ώρα για ύπνο!

Κοιτάζω ψηλά: δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να με προστατἐψει από την κοσμική βοή που πλησιάζει, είμαι μόνος αυτήν την ώρα. Ήσυχος, αλλά όχι εφησυχασμένος. Αυτή η ησυχία αποτελεί προπομπό της κατάρρευσης των παλαιών ιδεών μου: βλέπω γύρω μου τους λογισμούς να τρεμοσβήνουν και να  εξαφανίζονται. Πιάνω την πέννα και εφορμώ στη λευκή κόλλα πριν να είναι αργά. Ξανακοιτάζω τα ΒΗΜΑΤΑ (*) με διαφορετικό άγγιγμα κι αρχίζω να διαγράφω τις ομαλές τους πλευρές, θα ξαναγράψω από την αρχή τα τμήματα που μου φαίνονται ευγενικά και ήπια. Δεν υπάρχουν ευκολο-εφάρμοστες μέθοδοι εξαγνισμού, πρέπει να παλέψω με τις λέξεις... τις δικές μου λέξεις, τις παλαιότερες που έχουν μπει σε μια συμβιβαστική αταξία και η αλληλουχία τους παράγει μια γλυκερή συμπαντική ισοροπία. Στόχος: αποδόμηση  με κάθε κόστος! Πίσω από τα «πολιτικώς ορθά» της καταγεγραμμένης πραγματικότητας που υπάρχει στις σελίδες του βιβλίου, υπάρχει μια αλήθεια (μπορεί να είναι και ασχημούλα...) που πρέπει να ξυπνήσει ανήσυχη για να αναλάβει τις ευθύνες της.

(*) ΔΕΚΑ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ είναι ο τίτλος του τελευταίου μου -ακυκλοφόρητου- βιβλίου.