Αφυπνίζοντας συνειδήσεις... και κυρίως την δική μου!

Λεπτοφυείς συνειδήσεις ολόγυρα που βρίσκονται σε ύπνωση κι εύκολα φέρονται και άγονται οδηγώντας σε παλίνδρομες στάσεις ζωής: πόσο βολικό είνα αυτό αφού έτσι εξηγούνται με ελαφριά καρδιά όλα τα κακώς κείμενα και στη συνέχεια εύκολα καταχωρούνται με ασφάλεια στα ράφια της λήθης... αλλά και πόσο θλιβερό συγχρόνως.

Ανέραστοι (στον έρωτα της ζωής) περαστικοί παρατηρούν τα καθέκαστα των πρόσφατων εξελίξεων και σχολιάζουν με αυστηρότητα τις αμαρτίες... των άλλων! Όλοι διαγκωνιζόμαστε σε κινήσεις ανθρωπιάς (γιαλαντζί ή μη) με άδηλο σκοπό την εξαγορά της σωτηρίας της ψυχής μας. Αυτάρεσκοι μεν αλλά απόλυτα επιρρεπείς στην κατακεραύνωση των αμαρτιών της διπλανής πόρτας, αίφνης έμπλεοι ενθουσιασμού χαιρετίζουμε μικρές νίκες και κλείνουμε τα μάτια στη μεγάλη ήττα.

Μπορεί να κάνω λάθος αλλά νομίζω οτι ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ανάγκη να σταματήσει να αγαπά τόσο πολύ τον εαυτό του. Νοιώθω πλέον έτοιμος να το κάνω, ίσως μάλιστα να έχω ήδη ξεκινήσει να κινούμαι προς αυτήν την κατεύθυνση αν και είμαι σίγουρος οτι αυτή η ομολογία μου θα σκανδαλίσει αγαπημένους και οικείους που με βλέπουν πάντα χαμογελαστό και ευδιάθετο...

ΥΓ. Ασφαλώς δεν προτίθεμαι να σταματήσω να αισθάνομαι ευτυχισμένος με τα Δώρα της Ζωής.