Η εξομολόγηση ενός σύγχρονου αστικού αναχωρητή

Κάθησε αναπαυτικά στην καρέκλα του και ξεκίνησε να γράφει: 

Δεν αποζητώ τα κατευναστικά σχόλια των οικείων ούτε τα εκ των υστέρων καθαρτικά δάκρυα. Συχνά άλλωστε η λύτρωση έρχεται από αλλότριες, εξωγενείς πηγές που ενδέχεται να αποτελούν ευτυχείς συμπτώσεις. Ούτε μπορώ με Δονκιχωτική διάθεση να κυνηγώ την Ιερά Αθωνική Ησυχία μακριά από τον Άθω με τη βοήθεια συναισθηματικών αγαθών μιας χρήσης.

Με αξιοπρέπεια συμβιβάζομαι ευχαρίστως με μια συναισθηματική στάση αδιευκρίνιστης διαρκείας μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο και μετά βλέπουμε...