Μετά από το Όρος

Επέστρεψα από το Άγιον Όρος και νοιώθω οτι έχουμε μπροστά μας ένα μακρύ σκοτεινό διάδρομο (αυτό όμως το γνώριζα!) που οδηγεί σε μία πόρτα στο φως (αυτό το ευχόμουν!). Πέρασα ώρες πολλές μιλώντας με φωτισμένους γέροντες γι αυτό που βρίσκεται στο τέλος του διαδρόμου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που είδα -για πρώτη φορά- πολλούς από αυτούς να δείχνουν ανήσυχοι γιατί δεν μπορούν να αγνοήσουν την αυξανόμενη αγωνία των προσκυνητών και να τους μιλούν αποκλειστικά για άλλες υπερ-γήινες διαδρομές.

Έχοντας το συναισθηματικό αισθητήρα ανοιχτό στο φουλ, απήλαυσα τη γνωριμία με το Ρουμάνο ιατρό που καθάριζε (αυτό ήταν το καθήκον του εκεί!) τα τραπέζια και έπλενε τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα μετά την Τράπεζα (το γεύμα) ο οποίος, για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω, αισθάνθηκε ότι αναζητούσα λάδι από το καντήλι της αγαπημένης μου Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας για ένα στενό φίλο που περνάει μια μεγάλη περιπέτεια με την υγεία του (O γέροντας που εικονίζεται στη φωτογραφία είναι ο Πατέρας Τιμόθεος).

Έμεινα μέχρι αργά το βράδυ (εννιάμιση το βράδυ για τα δεδομένα της μονής είναι πολύ αργά αφού η πρωινή λειτουργία ξεκινάει στις τέσσερις το πρωί) συζητώντας με υπέροχους γέροντες για πράγματα που δεν μπορούσα -ή μήπως δεν ήθελα, αφού θα έπρεπε να ταρακουνήσω συθέμελα το οικοδόμημα της ζωής μου όπως το έχω χτίσει;- να καταλάβω σε όλο τους το βάθος. 

 

Είδα το φίλο μου Πορφύριο από το Kolwezi του Congo που τώρα σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη και όποτε βρίσκει ευκαιρία ανεβαίνει στη Μονή που την αισθάνεται σα το σπίτι του.

Ήπια δροσερό νερό μέχρι να σκάσω από το πηγάδι που βρίσκεται για περισσότερα από χίλια χρόνια πάνω στο βουνό, αλλά λίγο αργότερα ένιωσα τη δίψα να με βασανίζει. Και όπως μου συμβαίνει πάντα όταν επιστρέφω από το Όρος τα τελευταία δέκα πέντε χρόνια, αισθάνομαι την επόμενη ημέρα τον εαυτό μου αναθαρρυμένα ανήσυχο για τον κόσμο όπου ζουν οι αγαπημένοι μου και αβέβαια δυνατό για όλα αυτά που μας απασχολούν και (τους επιτρέπουμε να) μας βασανίζουν. Κι αυτή τη φορά όμως, ίσως πιο καθαρά από άλλες φορές, είδα καθαρά τα δωμάτια της ζωής μου που πρέπει να καθαρίσω.

Πάνω από όλα, βρίσκομαι πίσω μεταφυσιικά ανήσυχος αλλά ευτυχισμένος, βαθειά υποψιασμένος για μια Αλήθεια που θεωρώ πολύτιμη αλλά γυμνός από οριστικές και αδιαπραγμάτευτες απαντήσεις που εκβιάζω πολλά χρόνια τώρα...